کاهش تمایلات و بی میلی جنسی در خانم ها
تمایلات جنسی در خانمها به طور طبیعی دچار فراز و نشیبهایی در طول زندگی میشود.
یک رابطهی جدید، تغییرات بزرگ در زندگی، حاملگی و غیره میتوانند بر تمایلات جنسی خانمها تاثیر بگذارند. برخی داروها نیز ممکن است به کاهش تمایلات جنسی در خانمها بی انجامد.
علائم کاهش تمایلات جنسی در خانمها
اگر فردی کمتر از شریک جنسی خود به ایجاد رابطه جنسی تمایل داشته باشد و بی میلی جنسی داشته باشد، این موضوع به معنای وجود یک مشکل یا غیرطبیعی بودن رفتار فرد نیست، اگرچه این تفاوت خواسته ها و نیازها میتواند مشکلاتی را ایجاد کند. به طور مشابه میتوان گفت ممکن است که تمایلات یک فردی نسبت به مدت زمانهای پیشین کاهش یافته باشد اما روابط عاطفی مستحکم تری را نسبت به قبل تجربه کند. بنابراین هیچ تعداد مشخصی برای بیان سلامت جنسی یک فرد وجود ندارد و این تمایلات فرد به فرد متفاوت است. در عین حال عواملی نیز وجود دارند که میتوانند به کاهش تمایل و بی میلی جنسی در خانم ها منجر شوند که علائم آنها میتواند به شکل های زیر بروز کند:
- بی میلی جنسی نسبت به هرگونه رابطهی جنسی مانند خود ارضائی
- نداشتن یا کاهش شدید تفکرات و خیال پردازیهای جنسی
- ایجاد نگرانی در فرد به دلیل نداشتن رفتارهای جنسی یا رویا پردازی های جنسی
دلایل بی میلی جنسی در خانم ها
تمایل به رفتارهای جنسی به برهمکنشهای بسیار پیچیدهای بین عوامل مختلفی وابسته است مانند سلامت فیزیکی یا روانی، تجربیات، باورها و اعتقادات، سبک زندگی و سطح روابط با دیگران. در ادامه اصلیترین دلایل کاهش تمایلات و بی میلی جنسی در خانمها بیان میشود:
1. دلایل فیزیکی
- مشکلات جنسی: اگر فرد در هنگام رفتارهای جنسی احساس درد کند یا به ارگاسم نرسد میتواند در نهایت به کاهش تمایلات و بی میلی جنسی منجر شود.
- بیماریها و مشکلات پزشکی: بیماریهای غیر جنسی زیادی وجود دارند که میتوانند تمایلات جنسی را تحت تاثیر قرار دهند مانند آرتروز، سرطان، دیابت، فشار خون بالا، بیماری های قلبی، بیماری های عروق کرونر و بیماری های عصبی.
- داروها: برخی داروهای خاص از جمله داروهای ضد افسردگی میتوانند منجر به کاهش تمایلات جنسی در خانمها شوند.
- عادتها و سبک زندگی: استفادهی بیش از حد از مواد الکلی نمونهای از رفتارهای نادرستی است که میتواند تمایلات جنسی را کاهش دهد. اعتیاد به مواد مخدر، سیگار و مواد روانگردان نیز چنین تاثیری دارد.
- جراحی: هر گونه جراحی که مربوط به پستانها یا ارگانهای تناسلی باشد می تواند تمایلات جنسی را تحت تاثیر قرار دهد.
- خستگی: خستگی ناشی از نگهداری از کودکان یا والدین خود میتواند منجر به کاهش تمایلات جنسی شود. همین تأثیر هنگام بروز خستگی ناشی از بیماری یا جراحی میتواند مشاهده شود.
2. تغییرات هورمونی
تغییرات هورمونی می توانند در مراحل زیر رخ دهند:
- ورود به دوران یائسگی: هنگام ورود به دوران یائسگی میزان هورمون جنسی استروژن کاهش مییابد که این کاهش میتواند منجر به بی میلی جنسی و خشکی بافتهای تناسلی زنانه شود. در نهایت، این خشکی به آمیزش های دردناک منجر میشود. اگرچه بسیاری از خانمها در دوران یائسگی خود، آمیزش رضایت بخشی را تجربه میکنند اما برخی افراد دچار مشکل بی میلی جنسی میشوند.
- دوران بارداری و شیردهی به نوزاد: تغییرات هورمونی در دوران بارداری، دوران پس از بارداری و در مدت زمانی که مادر از پستانهای خود به کودک شیر میدهد میتوانند موجب کاهش تمایلات جنسی در خانمها شوند. خستگی، تغیر تصویر بدنی، فشار و استرس دوران بارداری و مراقبت از کودک از سایر عواملی هستند که به این کاهش منجر میشوند.
3. دلایل فیزیولوژیک
شرایط ذهنی فرد نیز می تواند تمایلات جنسی او را تحت تاثیر قرار دهد. از جملهی عوامل شامل موارد زیر است:
- مشکلاتی در سلامت روانی مانند اضطراب یا افسردگی
- فشار عصبی مانند فشار ناشی از مشکلات مالی یا کاری
- تصویر بدنی ضعیف: تصویر بدنی به معنی درک و احساسی است که فرد از زیبایی و کشش جنسی بدن خویش دارد.
- اعتماد به نفس پایین
- تجربه آزارهای فیزیکی یا جنسی
- تجربیات گذشتهی منفی در مورد رفتارهای جنسی
4. مشکلات مربوط به روابط انسانی
برای بسیاری از خانمها، وجود یک رابطهی نزدیک احساسی برای ایجاد تمایلات جنسی ضروری است. بنابراین نبود رابطهی نزدیک احساسی با شریک جنسی خود می تواند مشکلاتی را ایجاد کند. از جملهی مشکلات در روابط میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- نبود روابط احساسی با شریک خود
- درگیری ها و کشمکش های حل شده
- درک نادرست از نیازها و ترجیحات جنسی افراد در روابط
- مشکلات مربوط به اعتماد به طرف مقابل
درمان بی میلی جنسی خانم ها
1. آموزش جنسی
اولین راهکار، استفاده از نظرات یک سکستراپ است. سکستراپی میتواند راهنماییهایی در مورد پاسخهای جنسی یا تکنیکها به شما ارائه کند.
2. دارو درمانی
سکس تراپ ممکن است داروهایی که مصرف میکنید را بررسی کند تا مشخص شود که مشکلات جنسی به دلیل عوارض داروها است یا خیر. داروهایی مانند فلوکسیتین و پاروکسیتین میتوانند به کاهش میل جنسی منجر شوند. داروهای جایگزین برای بانوان میتوانند به بازیابی تمایلات جنسی منجر شوند.
3. هورموندرمانی
خشکی یا ایجاد چروکیدگی در ناحیهی تناسلی خانمها از علائم اصلی سندورم یائسگی ادراری-تناسلی (genitourinary syndrome of menopause) است که به ناخوشایند بودن تجربیات جنسی منجر میشود. برخی هورمونها میتوانند این تجربیات را کاهش داده و از بین ببرند. از جمله داروهایی که در روند هورمون درمانی ممکن است تجویز شوند شامل استروژن، تستوسترون، پراسترون و اوسپمیفن (اوسفنا) است.
4. سبک زندگی و درمانهای خانگی
ورزش، کاهش استرس، افزایش رابطهی عاطفی و روزمره با شریک جنسی، برنامه ریزی برای رفتارهای جنسی و نوشتن آن، ایجاد تنوع در شکل، زمان و مکان آمیزش، افزایش روابط احساسی قبل و هنگام رابطهی جنسی، دوری از سیگار، دوری از داروهای روانگردان و کاهش مصرف الکل به حداقل از جملهی راهکارهایی هستند که میتوانند به افزایش تمایلات و غلبه بر بی میلی جنسی منجر شوند.
در نهایت باید توجه داشت که کاهش تمایلات و بی میلی جنسی میتواند به ایجاد حس بد در خود فرد و همچنین شریک جنسی او منجر شود. همچنین ممکن است در شریک جنسی فرد احساس طردشدگی ایجاد کند اما باید توجه داشت که فراز و نشیب و تغییرات تمایلات جنسی فرایندی طبیعی است که در هر دو فرد مذکر و مونث رخ میدهد. بهتر است در کنار استفاده از نظرات سکستراپیست، به جای تمرکز و حساسیت بیش از حد به مسئلهی رفتار جنسی، رفتارهای عاطفی و روابط افراد در این مدت تقویت شود. بهتر است افراد پیادهروی کنند، مدت خواب خود را افزایش دهند، قبل از ترک منزل شریک خود را ببوسند و زمانی را برای تفریحات سادهای چون رستوران اختصاص دهند.
البته استفاده از داروها برای رفع سرد مزاجی بانوان بسیار موثر هست .